Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

Από το 1913 αρκετοί εκ των πιστών που προσχώρησαν στην Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ζούσαν στην Σκωτία, οπότε για την διευκόλυνσή τους, αλλά και για την διασφάλιση της Αποστολικής Διαδοχής, ο σεβ. Μάθιου χειροτόνησε ως Επίσκοπο Σκωτίας τον Πρίγκηπα de Landas Berghes (Rodolphe Francois Ghislain de Lorraine de Landas Berghes St. Winock, 1873-1920). Όμως, ο σεβ. de Landas τελικώς μετακόμισε στην Αμερική, και με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ήταν σε θέση να προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια στην Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Μεγάλης Βρετανίας. Πλέον δεν είχε απομείνει κανείς εν ενεργεία Επίσκοπος στην Γηραιά Αλβιώνα. Για μία ακόμη φορά τέθηκε το θέμα της διασφαλίσεως της Αποστολικής Διαδοχής, οπότε ο σεβ. Μάθιου χειροτόνησε ως Επίσκοπο τον Κανονικό π. Bernard Mary Williams, στις 14 Απριλίου 1916 (τον οποίο και όρισε ως διάδοχό του στις 25 Μαρτίου 1917), ενώ στις 2 Ιουλίου του ιδίου έτους χειροτόνησε και τον Κανονικό π. James Columba McFall ως Επίσκοπο Ιρλανδίας, παραχωρώντας την επισκοπική εποπτεία της νήσου στην νεοπαγή Επισκοπή, που πλέον έγινε μία ξεχωριστή εκκλησιαστική επαρχία. Όμως, ο νέος επίσκοπος Ιρλανδίας επεδείχθη σωστός πονοκέφαλος για τον Μάθιου, αφού παρέμεινε στην Μεγάλη Βρετανία και παρέμβαινε στο έργο του, αναγκάζοντάς τον τελικώς να τον αφορίσει.

 

Εν τω μεταξύ στις Η.Π.Α., ο σεβ. de Landas είχε μία αξιοσημείωτη δράση. Στον Νέο Κόσμο υπήρχαν πολλοί πιστοί με Παλαιορωμαιοκαθολικές τάσεις, όπως και μία ισχυρή κοινότητα γνωστή ως «Εθνικοί Καθολικοί». Τον Σεπτέμβριο του 1916 διάφορες Παλαιορωμαιοκαθολικές κοινότητες μαζί με τους Εθνικούς Καθολικούς ενώθηκαν και συγκρότησαν την Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία Βορείου Αμερικής (North American Old Roman Catholic Church) η οποία εξέλεξε τον σεβ. de Landas ως Αρχιεπίσκοπο. Η Εκκλησία αυτή ποτέ δεν τέθηκε υπό την δικαιοδοσία της Αγγλίας, αλλά θεωρήθηκε ως αυτοκέφαλη αδελφή Εκκλησία.

 

 

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΝΟΛΝΤ ΧΑΡΡΙΣ ΜΑΘΙΟΥ

 

Ο σεβ. Μάθιου ήταν σε διάσταση με την Αγγλικανή σύζυγό του, η οποία τελικώς τού ζήτησε διαζύγιο και την επιμέλεια των τριών παιδιών τους. Ως Καθολικός, ο Μάθιου δεν θα μπορούσε να συναινέσει σε κάτι τέτοιο, και το αποτέλεσμα ήταν να της επιδικαστεί ως μηνιαία διατροφή το σύνολο σχεδόν των εισοδημάτων του πρώην συζύγου της, αφήνοντάς τον σε μια δεινή οικονομική κατάσταση.

 

Άστεγος πλέον, και χωρίς εισόδημα, ο σεβ. Μάθιου, βαριά θλιμμένος, περιπλανήθηκε στις ακτές του Kentish, μέχρι που ανακάλυψε μια σπηλιά διαμορφωμένη σε καταφύγιο. Αποφάσισε να αποσυρθεί εκεί, με τα ιερά του σκεύη και άμφια, και να τελεί καθημερινώς την Θεία Λειτουργία για όσο χρονικό διάστημα θα είχε δυνάμεις και χρήματα για να αγοράζει άρτο και οίνο για τον σκοπό αυτό. Με άλλα λόγια, είχε την πρόθεση να παραμείνει εκεί μέχρι να πεθάνει από την πείνα. Μόλις ο σεβ. Bernard Mary Williams πληροφορήθηκε την δεινή κατάσταση του Αρχιεπισκόπου, αν και δεν ήταν καθόλου εύπορος, αμέσως ενήργησε ώστε ο σεβ. Μάθιου να διαμείνει αξιοπρεπώς, παρέχοντάς του την αναγκαία οικονομική υποστήριξη. Το 1918, ο αιδ. Allan Hay, Αγγλικανός εφημέριος του χωριού South Mymms στο Hertfordshire και προσωπικός φίλος του, παραχώρησε ένα αγροτόσπιτο για την διαμονή του στον σεβ. Μάθιου.

 

 

Η ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

 

Στις 20 Δεκεμβρίου του 1919, ο σεβ. Μάθιου άφησε την τελευταία του πνοή στο αγροτόσπιτο αυτό, στο South Mymms. Μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες από το θάνατό του, κάποιοι Αγγλικανοί κληρικοί διέρρηξαν το σπίτι στο οποίο διέμενε και έκλεψαν την επισκοπική του σφραγίδα, αρχεία και μητρώα της Εκκλησίας και άλλα έγγραφα. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες προς τον Αγγλικανό Επίσκοπο Λονδίνου, οι δράστες έμειναν ατιμώρητοι. Ο Μάθιου είχε προβλέψει το ενδεχόμενο αυτό, και είχε εγκαίρως εμπιστευθεί ένα ακριβές αντίγραφο του εκκλησιαστικού του μητρώου στον σεβ. Bernard Mary Williams, ο οποίος έγραψε για τον εκλιπόντα Ιεράρχη:

 

Για τον πραγματικά μέγα Ποιμενάρχη που πέρασε στην αιωνιώτητα, τον αξιοσέβαστο και αξιολάτρευτο Αρχιεπίσκοπό μας, θα μπορούσα να γράψω πολλά. Ήταν πραγματικά ένας από εκείνους τους ανθρώπους, για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος - ένας άνθρωπος χωρίς δόλο. Η καλοσύνη του, η συμπόνια του και η γενναιοδωρία του που τόσο εύκολα διεγείρονταν, και δεν γνώριζαν όρια. Ένας καλός άνθρωπος ο ίδιος, δεν μπορούσε να υποπτευθεί ή να κατανοήσει την κακή πίστη και την προδοσία των άλλων, κι έτσι έγινε ένα πολύ εύκολο θύμα για τους αδίστακτους. Δυστυχώς, είχε συνεχώς κοντά του ανθρώπους αυτού του τύπου, οι οποίοι ποτέ δεν έπαψαν διαδίδουν κατάφωρα ψέμματα, σκοπίμως και εκ του πονηρού, σε όλους όσοι δεν είχαν την ευτυχία να τον γνωρίσουν. Κανένας άνθρωπος δεν είχε ποτέ παρεξηγηθεί πιο πολύ, πιο παράφωρα, πιο κακόβουλα, ή διωχθεί πιο άδικα. Ήταν ένας άνθρωπος απλός, διακατεχόμενος από μια υψηλή εκτίμηση για την ομορφιά της φύσεως, με μια βαθιά γνώση της Φυσικής Ιστορίας. Ένας πραγματικός λόγιος, του οποίου οι γνώσεις σε καμία περίπτωση δεν περιορίζονταν στους συνήθεις τομείς της γνώσεως ενός κληρικού. Ήταν ένας αριστοκράτης μεγάλου θάρρους, τελείας ευγενείας, ακραίας ακεραιότητος και αφοσιώσεως, που τον έκαναν γοητευτικό. Ένας Προκαθήμενος υπέροχης ταπεινότητος και πολύ μεγάλης προσωπικής αγιότητος, που απεδήμησε εις Κύριον στο 67ο έτος της ηλικίας του, το 43ο της Ιερωσύνης του, και το 12ο της Αρχιερωσύνης του.

 

Two Works by Bernard Mary Williams, ed. Kersey, European-American University Press, 2008.