• Τί είναι η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία;

Η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι ένα αυτοδιοίκητο τμήμα της Καθολικής Εκκλησίας, διάδοχος της αρχαίας Έδρας της Ουτρέχτης και, ως εκ τούτου, και του προνομίου της αυτοδιοικήσεως το οποίο της είχε παραχωρηθεί από τον Πάπα Ευγένιο Γ΄ το 1145 και διηύρυνε το 1520 ο Πάπας Λέων Ι΄.

 

 

• Δηλαδή, πιστεύετε ό,τι και η Καθολική Εκκλησία;

Μάλιστα. Δεν έχουμε καμμία διαφοροποίηση στην πίστη από την Καθολική Εκκλησία και σε κάθε Θεία Λειτουργία μνημονεύουμε τον Πάπα της Ρώμης.

 

 

• Δέχεστε το Πρωτείο του Πάπα Ρώμης ως πρωτείο εξουσίας όπως η Καθολική Εκκλησία, ή ως τιμητικό πρωτείο όπως το αντιλαμβάνονται άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες;

Δεχόμαστε το Πρωτείο του Πάπα Ρώμης όπως το διδάσκει η Καθολική Εκκλησία, ως πρωτείο εξουσίας, δοσμένο στον Απόστολο Πέτρο και στους διαδόχους του στην Αγία Έδρα της Ρώμης από τον Ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό: «Κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. Καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 16:18-19).

 

 

• Όμως, άλλες θεολογικές απόψεις αντιτείνουν ότι, «ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός» (Α΄ Κορ. 10:4), δεν το δέχεσθε αυτό; Επίσης, λένε ότι το πρωτείο που έδωσε ο Χριστός στον Απ. Πέτρο δεν ήταν πρωτείο εξουσίας, αλλά πρωτείο τιμητικό: Πρώτος μεταξύ ίσων.

Ασφαλώς και δεχόμαστε ότι ο Χριστός είναι η «πνευματική πέτρα» της Εκκλησίας. Ο Ιησούς, στο εδάφιο αυτό, ονομάζεται «πνευματική πέτρα»  (καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός, Α΄ Κορ. 10:4), ενώ ο Πέτρος ονομάζεται από τον Ιησού Χριστό «πέτρα» για την πίστη του, δηλαδή «πέτρα της πίστεως». Αυτό είναι κάτι το διαφορετικό, και το ένα δεν αναιρεί το άλλο· και γι’ αυτό οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ψάλλουν για τον Άγιο Πέτρο: «Ἡ πέτρα Χριστός, τήν πέτραν τῆς πίστεως δοξάζει φαιδρῶς, τῶν μαθητῶν τόν πρωτόθρονον· συγκαλεῖ γάρ ἅπαντας, ἑορτάσαι Πέτρου τά θαύματα, τῆς τιμίας Ἁλύσεως· καί νέμει πταισμάτων τήν συγχώρησιν» (Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς τῆς Προσκυνήσεως τῆς Τιμίας Ἀλύσεως τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου Πέτρου).

Όσο για το αν το πρωτείο του Πέτρου είναι πρωτείο εξουσίας ή τιμἠς, έχουμε να πούμε ότι «τα κλειδιά της βασιλείας των Ουρανών» και η εξουσία του «δεσμείν και λύειν» ( = «επιτρέπω και απαγορεύω», δηλαδή εξουσία νομοθετική) δεν σημαίνουν απλώς τιμή, αλλά ακριβώς εξουσία.

 

 

• Αποδέχεστε το "αλάθητο" του Πάπα της Ρώμης;

Μάλιστα, ως Καθολικοί αποδεχόμαστε το Δόγμα του Αλαθήτου του Ρωμαίου Ποντίφικος.

 

 

• Δηλαδή ο Πάπας δεν κάνει ποτέ λάθος; Είναι αναμάρτητος; Ό,τι πει ή γράψει είναι αλάθητο; Έχει αποκάλυψη από τον Θεό;

Η Α' Οικ. Σύνοδος του Βατικανού, όρισε ότι ο Ρωμαίος Ποντίφιξ δεν δύναται να σφάλει «ὁσάκις ὁμιλεῖ ἀπὸ καθέδρας (ex cathedra), ἤτοι ὅταν, ἐκπληρῶν τὸ καθῆκον τοῦ Ποιμένος καὶ τοῦ διδασκάλου ὅλων τῶν χριστιανῶν, διὰ τῆς ὑπερτάτης του ἀποστολικῆς ἐξουσίας καθορίζῃ διδασκαλίαν τινὰ περὶ τῆς πίστεως ἢ τῶν χρηστῶν ἠθῶν, ὡς παραδεκτέαν ὑφ' ὅλης τῆς Ἐκκλησίας».

Επομένως, το αλάθητο του Πάπα, δεν είναι:

α) Αναμάρτητο. Ο Πάπας μπορεί να αμαρτήσει, και να είναι μάλιστα και μεγάλος αμαρτωλός. Δεν μπορεί όμως να σφάλει όταν ομιλεί από καθέδρας, δηλαδή κάνοντας χρήση του αλαθήτου, σε θέματα πίστεως και ηθών.

β) Έμπνευση, όπως εκείνη που ωθεί του ιερούς συγγραφείς να γράψουν κάτι, αλλά χρήση του υπέρτατου αποστολικού αξιώματος.

γ) Αποκάλυψη. Η αποκάλυψη από τον Θεό, διδάσκει νέες αλήθειες, που πριν τις αγνοούσαμε, και η αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, έκλεισε με την Καινή Διαθήκη. Ο Πάπας, ομιλών από καθέδρας, δεν διδάσκει νέες αλήθειες, αλλά διασαφηνίζει οριστικά τη διδασκαλία της Εκκλησίας σε αμφιλεγόμενα θέματα που αφορούν την πίστη ή τα χρηστά ήθη.

 

 

• Δέχεστε την Άσπιλη Σύλληψη της Παναγίας;

Βεβαίως, ως Καθολικοί, η Άσπιλη Σύλληψη της Παναγίας είναι για μας Δόγμα Πίστεως. Η Παναγία Μητέρα του Θεού, η Μακαρία και Αειπάρθενος Μαρία συνελήφθη μεν με φυσιολογικό τρόπο (με την συνεύρεση των γονέων της), όμως η ψυχή της παραφυλάχθηκε από το προπατορικό αμάρτημα εξ άκρας συλλήψεως, δηλαδή μη φέρουσα το στίγμα της αμαρτίας. Όπως κάθε ανθρώπινο πλάσμα, έτσι και η Μαρία είχε ανάγκη από την σωτηρία του Ιησού Χριστού και σώθηκε από τον Ιησού Χριστό, μόνον που στην περίπτωσή της αυτό έγινε κατά την πρώτη στιγμή της υπάρξεώς της στην κοιλιά της μητέρας της. Αυτό έγινε για να είναι κατά πάντα αγνή εκείνη που επρόκειτο να γίνει η Μητέρα του Υιού του Θεού.

Οι ψυχές των πρωτοπλάστων δημιουργήθηκαν εξ αρχής αγνές, άνευ αμαρτίας. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να δεχόμαστε την πλάση της Εύας, που έγινε μητέρα της κατάρας και του θανάτου, αμέτοχη αμαρτίας, και να μην ομολογήσουμε το ίδιο και για τη Μαρία, τη Νέα Εύα, που είναι η Μητέρα της Θείας Χάριτος και της Ζωής; Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (περ.680-754) αναφωνεί: «Ἡ γὰρ φύσις ἥττηται τῇ χάριτι καὶ ἔστηκεν ὑπότρομος, προβαίνειν μὴ φέρουσα. Ἐπεὶ οὖν ἔμελλεν ἡ Θεοτόκος Παρθένος ἐκ τῆς Ἄννης τίκτεσθαι, οὐκ ἐτόλμησεν ἡ φύσις προλαβεῖν τὸ τῆς χάριτος βλάστημα· ἀλλ' ἔμεινεν ἄκαρπος, ἕως ἡ χάρις τὸν καρπὸν ἐβλάστησεν (...) Ὦ ὀσφὺς τοῦ Ἰωακεὶμ παμμακάριστε, ἐξ ἧς κατεβλήθη σπέρμα πανάμωμον! Ὦ μήτρα τῆς Ἄννης ἀοίδημε, ἐν ᾗ ταῖς κατὰ μικρὸν ἐξ αὐτῆς προσθήκης ηὐξήθη (...) καὶ διαμορφωθὲν ἐτέχθη βρέφος πανάγιον» (Ομιλία α΄ εις το Γεννέσιον της Θεοτόκου, Migne P.G. 96, 664).

 

 

• Είναι έγκυρα τα Μυστήρια της Εκκλησίας σας;

Η Καθολική Εκκλησία, μετά το 1724, αναγνωρίζει τις Χειροτονίες της Έδρας της Ουτρέχτης ως έγκυρες μεν, αλλά κατά παράβασιν του Κανονικού Δικαίου, διότι στερούνται της αδείας του Πάπα (mandate). Σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο της Καθολικής Εκκλησίας, μόνον ο Πάπας της Ρώμης έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ποιός θα γίνει Επίσκοπος. Όμως, οι Χειροτονίες στις οποίες προβαίνει ένας Επίσκοπος χωρίς την άδεια του Πάπα, παρ’ όλο που θεωρούνται αντικανονικές, αναγνωρίζονται ως έγκυρες, διότι ο Επίσκοπος έχει την αρχιερατική εξουσία να χειροτονεί.

Η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποτάθηκε στη Ρώμη το 1982, ζητώντας να μάθει εάν οι Χειροτονίες της εξακολουθούν να αναγνωρίζονται από το Βατικανό κατά πάντα έγκυρες. Ο Αρχιεπίσκοπος Romolo Carboni έγραψε στον Πρόεδρο της Ιερά Συνόδου για τα Δημόσια Θέματα της Εκκλησίας (έγγραφο 14902/82), ζητώντας του να ερευνήσει την Αποστολική Διαδοχή του τότε Πριμάτου μας, Αρχιεπισκόπου Linale. Εκείνος με τη σειρά του αποτάθηκε στον σεβ. Annibale Ilari που είχε πρόσβαση στα Μυστικά Αρχεία του Βατικανού, και ο οποίος στην απάντησή του της 8ης Φεβρουαρίου 1983, γράφει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Υποβάλλω συνημμένως ένα λεπτομερές σχήμα Αποστολικής Διαδοχής, που συνδέει τον σεβ. Linale με τους Πάπες Βενέδικτο ΙΓ΄, Βενέδικτο ΙΔ΄ και Πίο Θ΄, με σκοπό να τον διαβεβαιώσω ότι η Διαδοχή του πραγματικά τον συνδέει με την Έδρα του Αγίου Πέτρου».

Τέλος, το Βατικανό εξέδωσε την Διακήρυξη “Dominus Iesus” της Ιεράς Συνόδου επί της Διδασκαλίας της Πίστεως με την υπογραφή του (τότε Καρδιναλίου και αργότερα Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄) Joseph Ratzinger, η οποία στο IV κεφάλαιο, μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής:

«Οι Εκκλησίες οι οποίες, αν και δεν είναι σε πλήρη κοινωνία με την Καθολική Εκκλησία όμως παραμένουν ενωμένες με Αυτήν διαμέσου στενών δεσμών όπως η Αποστολική Διαδοχή και η Έγκυρη Θεία Ευχαριστία, είναι αληθινές Εκκλησίες. Επομένως, η Εκκλησία του Χριστού είναι επίσης παρούσα και ενεργούσα σε αυτές τις Εκκλησίες, παρά την απουσία της πλήρους κοινωνίας με την Καθολική Εκκλησία».

 

 

• Γιατί οι κληρικοί σας μπορούν να είναι έγγαμοι, ενώ η Καθολική Εκκλησία χειροτονεί μόνον άγαμους;

Η αγαμία του κλήρου δεν είναι δόγμα πίστεως, αλλά ένα διοικητικό μέτρο. Η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι αυτοδιοίκητη, και απεφάσισε να επιστρέψει στην αρχαία τάξη, κατά την οποία έγγαμοι Χριστιανοί γίνονται δεκτοί ως κληρικοί. Η Καθολική Εκκλησία, μετά την Β΄ Σύνοδο του Βατικανού, έχει κι αυτή υποχωρήσει -εν μέρει- στο θέμα αυτό, και σήμερα δέχεται εγγάμους Χριστιανούς ως μονίμους Διακόνους.

 

 

• Οι κληρικοί σας πληρώνονται;

Όλοι οι κληρικοί μας είναι άμισθοι, και ως εκ τούτου κάνουν κάποιο επάγγελμα για να ζήσουν, ή έχουν κάποιες άλλες πηγές εισοδήματος για τα προς το ζην. Επίσης, η Εκκλησία μας δεν ζητά, ούτε εισπράττει χρήματα για ιεροπραξίες και τέλεση Μυστηρίων.

 

 

• Ποιό Τυπικὸ χρησιμοποιεῖτε;

Η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι μία Εκκλησία που σέβεται και αγαπά την Παράδοση. Το Τυπικό που χρησιμοποιοῦμε είναι εκείνο της Συνόδου της Τριδέντου (1545-63), όπως δημοσιεύτηκε από τον Πάπα Πίο Ε΄ το 1570.

​

​

• Δηλαδή, τελείτε την Θεία Λειτουργία στα Λατινικά;

Κυρίως στα Λατινικά, αλλά είναι στην κρίση και την ευχέρεια κάθε ιερέως, εάν το κρίνει σκόπιμο, να τελέσει τη Θεία Λειτουργία και όλες τις ιεροπραξίες στη γλώσσα του εκκλησιάσματος, αλλά σε μορφή περισσότερο λόγια από την καθομιλουμένη. Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό η καθαρεύουσα, ενώ τα αναγνώσματα είναι εκ του πρωτοτύπου της Αγίας Γραφής.

​

​

• Χειροτονείτε γυναίκες;

Η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ακολουθεί πιστά την Ιερά Παράδοση, και δεν χειροτονεί γυναίκες στο βαθμό του πρεσβυτέρου (ιερέως) και του επισκόπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμούμε το γυναικείο φύλο, κάθε άλλο. Όμως θεωρούμε ότι ο ρόλος του είναι διαφορετικός από το ανδρικό φύλο μέσα στην Εκκλησία. Η Χριστιανή γυναίκα μετέχει της γενικής Ιερωσύνης, όπως κάθε Χριστιανός (βλ. Α΄ Πέτρ. 2:9, «ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον»), και στην αρχαία Εκκλησία μετείχε και στην ειδική Ιερωσύνη μέχρι τον πρώτο βαθμό, δηλαδή ως Διακόνισσα. Οι αρχαίες εκείνες Διακόνισσες προέρχονταν είτε από την τάξη των παρθένων, είτε εκ των χηρών που είχαν παντρευτεί μία φορά. Μπορούσαν επίσης να χειροτονηθούν Διακόνισσες και οι σύζυγοι των Επισκόπων (σημ. την εποχή εκείνη οι Επίσκοποι ήσαν έγγαμοι). Ποτέ όμως η Εκκλησία δεν χειροτονούσε γυναίκες ως Ιερείς ή Επισκόπους, όπως βλέπουμε να κάνουν σήμερα π.χ. οι Αγγλικανοί και οι Προτεστάντες.

​

• Τί εννοείτε όταν λέτε ότι είσθε «Ενιστάμενοι Καθολικοί»;

Αυτό που εννοούμε είναι ότι μένουμε πιστοί στην Παράδοση της Καθολικής Εκκλησίας, αντιστεκόμενοι στην λαίλαπα του μοντερνισμού και του θρησκευτικού συγκρητισμού που παρουσιάζεται υπό τον μανδύα ενός ψευδεπίγραφου οικουμενισμού και χαρακτηρίζει το μετασυνοδικό Βατικανό. Μετά την Β΄ Σύνοδο του Βατικανού, η Καθολική Εκκλησία εισήλθε σε μία ζοφερή περίοδο κρίσεως σε όλους τους τομείς. Η Σύνοδος, παρ' όλο που ήταν ποιμαντική και όχι δογματική, εν τούτοις έδωσε το άλλοθι να επέλθουν αλλοιώσεις στην Θεολογία, στην Εκκλησιολογία και στην Λειτουργική. Η Προτεσταντική κουλτούρα κυριάρχησε, το ίδιο και οι κοσμικές φιλοσοφίες μαζί με έναν κατ’ επίφασιν οικουμενισμό, χάριν του οποίου πολλές φορές ποδοπατήθηκε η Αλήθεια του Ευαγγελίου. Π.χ., σε αρκετές «μοντέρνες» και «προοδευτικές» ενορίες στις Η.Π.Α., στον Καναδά, στην Αυστραλία και αλλού, χάριν μιας ακραίας φεμινιστικής ιδεοληψίας, απαλείφθηκε το Όνομα της Αγίας Τριάδος κατά το Βάπτισμα, («... ἐγὼ σὲ βαπτίζω εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος») επειδή οι φεμινίστριες δεν θέλουν ν’ ακούν κάτι που παραπέμπει στο ανδρικό φύλο (π.χ. Πατήρ, Υιός, κ.ά.) αλλά κάτι το ουδέτερο. Έτσι, για πάνω από 20 χρόνια χιλιάδες παιδιά και ενήλικοι «βαπτίστηκαν» εις το όνομα «του Δημιουργού και του Λυτρωτού (ή, του Ελευθερωτού) και του Εξαγιαστού (ή, του Διατηρητού)». Παρά τις διαμαρτυρίες πολλών πιστών αλλά και κληρικών, το Βατικανό δεν έλαβε θέση παρά μόλις την 1η Φεβρουαρίου 2008, μετά την γενική κατκραυγή, καταδικάζοντας αυτή την αιρετική πρακτική, και δηλώνοντας ότι όλες οι «βαπτίσεις» που δεν είχαν γίνει εις το Όνομα της Αγίας Τριάδος είναι άκυρες και θα πρέπει να ἐπαναληφθούν[1].

Επίσης, εκτός από την εισαγωγή τού Νέου Τυπικού (Novus Ordo), αλλοιώθηκαν ακόμα και οι Λόγοι τής Συστάσεως τού Μυστηρίου τής Θείας Ευχαριστίας στην επίσημη Αγγλική μετάφραση της Θείας Λειτουργίας, καθιστώντας προβληματικής εγκυρότητας όλες τις Λειτουργίες που τελούνται στη συγκεκριμένη Αγγλική μετάφραση, εφ' όσον κανένας δεν έχει το δικαίωμα και την εξουσία να αλλάξει τους Λόγους του Ίδιου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

​

• Σε τί έγκειται η αλλοίωση αυτή;

Οι Λόγοι τής Συστάσεως τού Μυστηρίου τής Θείας Ευχαριστίας κατά την μετουσίωση του Οίνου σε Αίμα Χριστού, είναι «Λάβετε καὶ πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες. Τοῦτο ἐστὶ τὸ Ποτήριον τοῦ Αἵματός Μου, τὸ τῆς Καινῆς καὶ αἰωνίου Διαθήκης, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ[2] ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (λατιν. Accipite et bibite ex eo omnes: Hic est enim calix Sanguines Mei, Novi et aeterni Testamenti, qui pro vobis ET PRO MULTIS[3] effundetur in remissionem peccatorum). Το Βατικανό άλλαξε τους Λόγους αυτούς στην Αγγλική γλώσσα, και τους έκανε «Take this, all of you, and drink from it: This is the cup of My Blood, the Blood of the New and everlasting Covenant. It will be shed for you and FOR ALL MEN[4] so that sins are forgiven». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το «ΠΟΛΛΟΙ» τού Ιησού Χριστού έχει τεράστια διαφορά από το «ΟΛΟΙ» τού μετασυνοδικού Βατικανού, το οποίο προφανώς ετέθη προκειμένου να αμβλύνει τις συνειδήσεις των Καθολικών πιστών, ώστε να δεχθούν πιο εύκολα τον θρησκευτικό συγκρητισμό που προωθείται επισήμως[5].

​

Σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα, η Παλαιά Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ενίσταται, μαζί με πολλούς άλλους Καθολικούς αδελφούς μας σε όλον τον κόσμο, εμμένοντας στην Ιερά Παράδοση και την Πίστη των Πατέρων.

​

[1] Η σχετική απάντηση του Βατικανού (στα Αγγλικά):

CONGREGATION FOR THE DOCTRINE OF THE FAITH

RESPONSES TO QUESTIONS PROPOSED

on the validity of Baptism conferred with the formulas

«I baptize you in the name of the Creator, and of the Redeemer, and of the Sanctifier»
and «I baptize you in the name of the Creator, and of the Liberator, and of the Sustainer»

QUESTIONS

First question: Whether the Baptism conferred with the formulas «I baptize you in the name of the Creator, and of the Redeemer, and of the Sanctifier» and «I baptize you in the name of the Creator, and of the Liberator, and of the Sustainer» is valid?
Second question: Whether the persons baptized with those formulas have to be baptized in forma absoluta?
RESPONSES
To the first question: Negative.
To the second question: Affirmative.
The Supreme Pontiff Benedict XVI, at the Audience granted to the undersigned Cardinal Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith, approved these Responses, adopted in the Ordinary Session of the Congregation, and ordered their publication.
Rome, from the Offices of the Congregation for the Doctrine of the Faith, February 1, 2008.

William Cardinal Levada
Prefect

 Angelo Amato, S.D.B.
Titular Archbishop of Sila
Secretary

 

[2] Πρόσθετη έμφαση.

 

[3] Πρόσθετη έμφαση.

 

[4] Πρόσθετη έμφαση.

 

[5] Βλ. άρθρο «Ὄχι, ἅγιε πατέρα, δὲν εἴμαστε ὅλοι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ!».