Τὸ ναυάγιο τοῦ διασημοτέρου ἀνυπάρκτου πλοίου.
Πατὴρ Δημήτριος.
«Ἂν μαζέψουμε ὅλα τὰ κομμάτια Τιμίου Ξύλου ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο, μποροῦμε νὰ φτιάξουμε ἕνα ὁλόκληρο καράβι!»
Σίγουρα ὅλοι ἔχουμε ἀκούσει ἀπὸ ἀθέους καὶ αἱρετικοὺς αὐτὴ τὴν περιπαικτικὴ φράση, ὅμως ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴ χρησιμοποιοῦν, λίγοι γνωρίζουν τὴν προέλευσή της. Ὁ ἀπαξιωτικὸς αὐτὸς ἰσχυρισμὸς ἀνήκει στὸν φρικαλέο τύραννο τῆς Γενεύης καὶ ἡγέτη τοῦ Ἑλβετικοῦ Προτεσταντισμοῦ, Ἰωάννη Καλβῖνο (1509–1564) καὶ τὸν διετύπωσε στὸ ἔργο του «Traité Des Reliques», ἀποσκοπῶντας στὴν καταστροφὴ τῆς πίστεως τῶν Χριστιανῶν στὴν αὐθεντικότητα τοῦ ἱερωτάτου λειψάνου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καὶ εἶναι ἴσως ἡ διασημότερη φράση του.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ Καλβῖνος ἐπιθυμοῦσε νὰ καταστρέψει τὴν πίστη ἦταν ἡ ἐπιθυμία του νὰ ἐπιβάλλει τὴν δική του φονταμενταλιστικὴ θρησκεία. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, τυφλωμένος ἀπὸ τὴν ἔπαρση καὶ τὸν ὑπερφίαλο ἐγωϊσμό του, πίστεψε ὅτι μόνον αὐτὸς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες κατενόησε τὸ γνήσιο νόημα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κι ἔτσι ἐγκατέλειψε τὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ ἀκολουθήσει τὸν Προτεσταντισμό, φτιάχνοντας μιὰ δική του ἀκραία θρησκεία. Ἀποτέλεσμα; Θανάτωσε πλῆθος ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ ἀντιτάχθησαν στὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες του, ἐνῷ ἐξέδωσε τὶς πιὸ ἐξωφρενικὲς διαταγές: Ἀπαγόρευσε κάθε εἴδους διασκέδαση ὡς ἐφεύρεση τάχα τοῦ διαβόλου, ἀπαγόρευσε τὸ τραγούδι, ἀπαγόρευσε τὸν χορό. Ἀπαγόρευσε μέχρι καὶ τὸ σερβίρισμα γλυκισμάτων στὰ γαμήλια συμπόσια, ὡς κάτι τὸ διαβολικό.
Θὰ φανταζόταν κάποιος ὅτι ὁ Καλβῖνος ἴσως ἔκανε κάποια ἔρευνα καὶ κατέληξε στὸ συμπέρασμα αὐτό. Ὅμως, κάτι τέτοιο δὲν ἀληθεύει. Ὁ ἰσχυρισμός του αὐτὸς ἦταν αὐθαίρετος καὶ δὲν στηρίχτηκε σὲ καμμία ἔρευνα, παρὰ μόνον στὴν ἀρρωστημένη φαντασία του.
Ἔτσι, τρεῖς αἰῶνες μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Καλβίνου, ὁ διάσημος Γάλλος ἀρχιτέκτων Charles Rohault de Fleury (1801–1875), ἀποφάσισε νὰ ἐρευνήσει ἂν εὐσταθεῖ ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός, ποὺ εἶχε γίνει ἡ σημαία τῶν ἀθέων. Ἡ ἔρευνα τοῦ de Fleury δημοσιεύτηκε στὴν ἐπιστημονική του μελέτη «Mémoire sur les instruments de la passion de N.-S. J.-C. (ed. L. Lesort, Paris 1870)», καὶ ἀσφαλῶς κατέρριψε τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Καλβίνου, καταδεικνύοντάς τον ὡς ἕνα τεράστιο καὶ ἐμπαθὲς ψέμμα.
Ἀνάμεσα σ’ ἄλλα ὁ de Fleury, ἀφοῦ ὑπελόγισε τὶς διαστάσεις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μὲ βάση τὰ μεγαλύτερα σωζόμενα τεμάχιά του, ὑπελόγισε κατόπιν τὸν ὄγκο του στὶς 10.900 κυβικὲς ἴντσες. Ἐν συνεχείᾳ συνέκρινε τὸν ἀριθμὸ αὐτὸν μὲ τὸν συνολικὸ ὄγκο ὅλων τῶν γνωστῶν ἀληθινῶν τεμαχίων τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος ὅγκος μόλις ποὺ ἀγγίζει τὶς 240 κυβικὲς ἴντσες. Ἔκπληκτος ἀπὸ τὸν μικρὸ αὐτὸ ἀριθμό, ὁ de Fleury τὸν πολλαπλασίασε ἐπὶ 10, γιὰ νὰ καλύψει τεμάχια ποὺ εἴτε κατεστράφησαν εἴτε εὑρίσκονται σὲ χέρια ἰδιωτῶν καὶ δὲν εἶναι ἐπισήμως γνωστὰ καὶ καταγεγραμμένα. Ὅμως, ἀκόμα καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸν τὸν γεναιόδωρο πολλαπλασιασμό, τὸ ἀποτέλεσμα τῶν 2.400 κυβικῶν ἰντσῶν οὔτε κἂν πλησίαζε τὶς 10.900 κυβικὲς ἴντσες ὁλοκλήρου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ὁ αὐθαίρετος ἰσχυρισμὸς τοῦ αἱρεσιάρχου Καλβίνου κατέπεσε σὰν χάρτινος πῦργος, καταδικάζοντας μετὰ θάνατον τὸν ἐμπνευστή του σὲ αἰώνια γελοιποίηση, καὶ ὁδήγησε σὲ ναυάγιο τὸ ἀνύπαρκτο καράβι του.
