«Ἀβρααμικὲς θρησκεῖες»: ἕνας ὅρος ἰσλαμικῆς ἐμπνεύσεως.

Πρὶν ἀπὸ καιρὸ βρισκόμουν κάπου στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, σὲ ἕνα κατάστημα τροφίμων ἀφγανικῆς ἰδιοκτησίας. Ὁ καταστηματάρχης εἶχε τὴν τυπικὴ ἐμφάνιση τοῦ ἀκραίου φονταμενταλιστοῦ: Γενειάδα μὲ ξυρισμένο μουστάκι καὶ σχηματισμένη στὸ μέτωπό του τὴ «ζεμπίμπα», δηλαδὴ τὸν σκοῦρο κάλλο ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ συνεχὲς χτύπημα τοῦ κεφαλιοῦ στὸ δάπεδο κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς. Τὰ Ἑλληνικά του ἦταν σπαστὰ καὶ ἀνακατεμένα μὲ Ἀγγλικά, ὅπως αὐτὸ δὲν τὸν ἔκανε νὰ ἔχει λιγότερο ζῆλο στὴν προσπάθειά του νὰ ἐξυμνήσει τὸ Ἰσλάμ. Ἄρχισε λοιπὸν νὰ ἐπιχειρηματολογεῖ, ὡς ἄλλος Πυθαγόρας (στὸν στιχουργὸ ἀναφέρομαι, καὶ στὸ γνωστὸ τραγουδάκι του «Μὲς στοῦ Βοσπόρου τὰ στενὰ κλπ»).

— Ὅλοι, Μούσλιμ, Κρίστιαν, ὅλοι Ἰμπραχίμ (Ἀβραάμ). Ἴδιο Θεὸ εἶναι ὅλοι. Ἐσὺ λέει Χριστό, ἐγὼ λέει Ἀλλάχ, ἀλλὰ ἴδιο Θεὸ εἶναι!

Τοῦ ἀπάντησα χρησιμοποιῶντας τὸ δικό του ἐπιχείρημα:

— Ἂν εἶναι ὁ ἴδιος Θεός, τότε λοιπὸν γιατί νὰ μὴ γίνεις Χριστιανός; Τὸ ἴδιο θἆναι γιὰ σένα!

Δὲν τὸ περίμενε ὁ καημένος. Ἀναψοκοκκίνησε κι ἄρχισε νὰ φωνάζει:

— Ὄχι! Ὄχι! Ἐσὺ πρέπει γίνει Μούσλιμ, γιατὶ εἶναι ἴδιο Θεό!

Γιατί τὰ γράφω αὐτά; Ἐπειδὴ πολλοὶ ἀντίχριστοι ἔχουν τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἄποψη μὲ τὸν συγκεκριμένο παντοπώλη, καὶ συχνὰ τοὺς ἀκοῦμε νὰ χαρακτηρίζουν τὸν Χριστιανισμὸ ὡς «Ἀβρααμικὴ Θρησκεία», προκειμένου νὰ τὸν ἀπαξιώσουν, ἐξομοιώνοντας τὴν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Μωαμεθανισμό. Μάλιστα, ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἀκούγεται ὁ ἀπαξιωτικὸς αὐτὸς χαρακτηρισμὸς γιὰ τὸν Χριστιανισμό, ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς φανεροὺς ἀντιπάλους του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ χριστιανοὺς μοντερνιστὲς θεολόγους.

Ὁπότε, ἂς τὸ ξεκαθαρίσουμε:

Δὲν ὑπάρχουν «Ἀβρααμικὲς Θρησκεῖες», γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ὁ τρόπος ποὺ ἀντιλαμβάνονται τὴν πίστη τοῦ Ἀβραὰμ ὁ Χριστιανισμός, ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ ὁ Μωαμεθανισμὸς δὲν εἶναι ὁ ἴδιος, οὔτε βέβαια ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ ὁ Μωαμεθανισμὸς πιστεύουν στὸν ἀληθινὸ Θεό, δηλαδὴ τὴν Ἁγία Τριάδα. Διότι ἂν κάποιος δὲν δέχεται τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Θεὸ καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου, τότε δὲν ἔχει οὔτε τὸν Θεὸ Πατέρα:

«Τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; Οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν. Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει» (Α΄ Ἰωάν. 2:22-23).

Ὁ ὅρος «Ἀβρααμικὲς Θρησκεῖες» εἶναι ἕνα σχετικὰ πρόσφατο ἐφεύρημα καὶ εἰσήχθη ὑπὸ τοῦ Louis Massignon (1883–1962), ὁ ὁποῖος ἐδανείσθη τὴν ἔκφραση αὐτὴ ἀπὸ τό… Κοράνι (μιλλὰτ Ἰμπραχὶμ). Ὁ Massignon ἦταν ἕνας συγκρητιστὴς πανεπιστημιακὸς διδάσκαλος, καὶ εἰσήγαγε τὸν ὅρο αὐτὸν προκειμένου νὰ δικαιολογήσει τὴ μεταστροφή του ἀπὸ τὸν Καθολικισμὸ στὸ Ἰσλάμ, παραμένοντας ταυτοχρόνως τύποις Ἑλληνο-Καθολικὸς ἱερεύς. Σημειωτέον ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶχε λάβει τὸν ὅρκο τῆς Badaliya, προσφέροντας τὴ ζωή του γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους, «ὄχι προκειμένου νὰ μεταστραφοῦν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκπληρωθεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ σὲ αὐτοὺς (δηλ. τοὺς Μουσουλμάνους) καὶ μέσῳ αὐτῶν». Ὁ συγκεκριμένος ὅρκος ἀποτέλεσε τὸν θεμέλιο λίθο γιὰ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴν ἵδρυση τοῦ Κινήματος Προσευχῆς Badaliya τὸ 1947, πρῶτα στὸ Κάϊρο καὶ κατόπιν στὸ Παρίσι.