Ὄχι, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς δὲν ἦταν βῆγκαν!
Πατὴρ Δημήτριος.
«Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶχε τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, ἡ δὲ τροφὴ αὐτοῦ ἦν ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον» (Ματθ. 3:4).
Γιὰ κάποιον ἄγνωστο λόγο, διαδίδεται στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ Χριστιανούς, ἐδῶ καὶ πάρα πολλὰ χρόνια, ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι οἱ ἀκρίδες τῆς διατροφῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ δὲν ἦσαν οἱ ἀκρίδες τὰ ἔντομα, ἀλλά… οἱ τρυφερὲς ἄκρες ἀπὸ τὰ λιγοστὰ φυτὰ τῆς ἐρήμου. Μάλιστα, ὅταν εἶναι ἐπίκαιρες οἱ ἑορτὲς τοῦ ἁγίου, Γενέσιον, Ἀποτομὴ Κεφαλῆς καὶ Σύναξις, τὸ θέμα τῆς ἀκριδοφαγίας ἐπανέρχεται, μὲ ἀθέους εἰρωνευομένους, καὶ Χριστιανοὺς ἀμυνομένους ἀσκόπως ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος, μὲ ὅπλο ἕναν νεο-ἑλληνικὸ εὐσεβιστικὸ μῦθο, δηλαδὴ τὴν διατροφὴ τοῦ Προδρόμου μὲ κάποιες φανταστικὲς τρυφερὲς ἄκρες κάποιων φυτῶν.
Καὶ πράγματι πρόκειται γιὰ μῦθο, διότι ἄλλο εἶναι ἡ «ἄκρα» (κορυφὴ), καὶ ἄλλο εἶναι ἡ «ἀκρίς» (ἀκρίδα ἔντομο). Τὸ ἱερὸ κείμενο δὲν λέγει, «ἌΚΡΑΙ καὶ μέλι ἄγριον», ἀλλά «ἈΚΡΙΔΕΣ καὶ μέλι ἄγριον». Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ δύο ἐξέχοντες Ἔλληνες Ὀρθόδοξοι θεολόγοι καὶ ἑρμηνευτὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας καὶ ὁ Ἰωάννης Κολιτσάρας, ἑρμηνεύουν ὡς ἑξῆς τὸ ἐδάφιο:
1. Τρεμπέλας: «Αὐτὸς ὁ Ἰωάννης ἐφόρει ἔνδυμα ὑφασμένον ἀπὸ τρίχας καμήλου, μὲ ζώνην δερματίνην γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του. Ἡ τροφή του δὲ ἦτο πρόχειρος καὶ ξηρά· δηλαδὴ ἀκρίδες ἀπ’ ἐκεῖνες ποὺ ἔφερεν ὁ ἄνεμος εἰς τὴν ἔρημον ἀπὸ τὴν Ἀραβίαν, καὶ μέλι ποὺ μέσα εἰς σχισμὰς πετρῶν ἀποθήκευαν ἄγρια μελίσσια».
2. Κολιτσάρας: «Ὁ δὲ Ἰωάννης (ἀφοσιωμένος εἰς τὸν Κύριον καὶ τὴν ἀποστολήν του) ἐζοῦσε ἀσκητικὴν ζωήν· ἐφοροῦσε ἔνδυμα ἀπὸ τρίχας καμήλου καὶ δερματίνην ζώνην, γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του. Ἔτρωγε δὲ μόνον ἀκρίδας (ἀπὸ ἐκείνας, ποὺ κοπάδια ἤρχοντο ἀπὸ τὴν Ἀραβίαν καὶ τὰς ἄλλας περιοχάς) καὶ μέλι, τὸ ὁποῖον ἄγρια μελίσσια ἀποθήκευαν εἰς σχισμὰς βράχων ἢ κουφάλες δένδρων».
Σημειωτέον τέλος, ὅτι οἱ ἀκρίδες εἶναι τὰ μόνα ἔντομα ποὺ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο νὰ φᾶνε οἱ Ἑβραῖοι, καὶ ἀποτελοῦν μέχρι σήμερα μιὰ ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς λιχουδιὲς τῆς τοπικῆς τους κουζίνας.
