Τὸ τρίτο μάτι.
Πατὴρ Δημήτριος.
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ ἄρθρο αὐτὸ ἦταν ἡ δημοσίευση, σὲ κάποια κλειστὴ ὁμάδα τοῦ Φέϊσμπουκ, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ περιέγραφε πῶς ἡ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἐφηβείας του ἐνασχόλησή του μὲ τὴ Γιόγκα καὶ τὸν Βουδδισμό, τὸν ἔκανε νὰ βλέπει ψυχὲς κεκοιμημένων ἀνθρώπων καὶ ἄλλα ὁράματα, τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος τὰ νομίζει ὡς προφητικά. Ἀνάμεσα σὲ ἄλλα, τοῦ ἔγραψα καὶ τὰ παρακάτω, τὰ ὁποῖα ἔκρινα σκόπιμο νὰ μοιρασθῶ μαζί σας, διότι πολλοὶ συνάνθρωποί μας ἔχουν μία ἐσφαλμένη ἄποψη σχετικὰ μὲ τὸ λεγόμενο «τρίτο μάτι», ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴ συστηματικὴ προβολὴ τοῦ ἰνδουϊστικοῦ καὶ τοῦ βουδδιστικοῦ ἀποκρυφισμοῦ ὡς κάτι τὸ ἀθῷο, ἀπὸ τὰ ΜΜΕ:
Κατὰ τὴν ἐφηβεία, συμβαίνει σὲ πολλοὺς Χριστιανοὺς νὰ θέλουν νὰ μάθουν γιὰ «ἄλλες θρησκεῖες». Μάλιστα, ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος (ὑπάρχει ἐξήγηση γιὰ τὸν χρονικὸ προσδιορισμό, ἀλλὰ δὲν εἶναι τῆς παρούσης) τὸ ἐνδιαφέρον αὐτὸ περιστρέφεται περὶ τὸν Βουδδισμὸ καὶ γενικῶς περὶ τὸν ἀποκρυφισμὸ τῆς Ἀνατολῆς (γιόγκα, διαλογισμός, μάντρας, τρίτο μάτι κλπ). Αὐτὴ ἡ περιέργεια δὲν ἀποτελεῖ πρόβλημα ἀπὸ μόνη της. Τὸ πρόβλημα ξεκινᾶ ὅταν ὅλες αὐτὲς οἱ πληροφορίες ἀρχίζουν νὰ ἐπηρεάζουν τὸν Χριστιανὸ νέο καὶ νὰ τὸν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, βάζοντάς του στὸ μυαλὸ ἀμφιβολίες γιὰ τὴ Χριστιανικὴ Πίστη του.
Ὁ ἀποκρυφισμός, εἴτε λέγεται γιόγκα, εἴτε λέγεται διαλογισμός, εἴτε διαφορετικά, εἶναι μία τελετουργικὴ (ἀσκήσεις σώματος κι ἀναπνοῆς, ἐπανάληψη μαγικῶν μάντρας, ὅπως «ὄμ», «σά-τά-νά-μά» κλπ.) ἐπίκληση πονηρῶν πνευμάτων. Τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου ἤθελαν νὰ τὸν παρασύρουν μὲ τὸ μέρος τους, νὰ τὸν κάνουν ὑποχείριο καὶ νὰ τὸν ἐξοντώσουν πνευματικῶς καὶ βιολογικῶς. Τὸ ἀρχαῖο ψέμμα ποὺ ἐπαναλαμβάνουν μέχρι σήμερα, εἶναι τὸ ψέμμα τοῦ δώρου τῆς γνώσεως πραγμάτων ἀποκρύφων, γνώσεως τῶν μυστηρίων τοῦ σύμπαντος, τὰ ὁποῖα θὰ ὁδηγήσουν δῆθεν τὸν ἄνθρωπο στὸ νὰ εἶναι «θεός». Στὴν πραγματικότητα ὅμως πρόκειται γιὰ τὸν ὄλεθρο καὶ τὸν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου:
«Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ’ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν» (Γέν. 3:4-5).
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀρχαῖο ψέμμα, ποὺ εἰσήγαγε τὸν θάνατο στὴν ἀνθρωπότητα.
Ἡ ἐνασχόλησή σας μὲ τὸν Βουδδισμὸ καὶ τὶς ἄλλες ἀποκρυφιστικὲς θρησκεῖες, ἴσως ἐπέφερε σὲ σᾶς (ἑκουσίως ἢ ἀκουσίως — δὲν το γνωρίζω) τὸ «ἄνοιγμα» τοῦ λεγομένου «τρίτου ματιοῦ». Αὐτό, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, ἀπὸ ἕνα κανάλι στὸ μέτωπό σας, τὸ ὁποῖο σᾶς συνδέει ἀπ’ εὐθείας μὲ τὸν κόσμο τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Τὸ μέτωπο δὲν εἶναι μιὰ τυχαία ἐπιλογὴ τῶν ἀποκρυφιστῶν καὶ τοῦ ἀφεντικοῦ τους, ποὺ εἶναι ὁ πονηρός. Ἡ ἐπιλογὴ αὐτὴ τοῦ μετώπου εἶναι μιὰ βλασφημία κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, διότι τὸ μέτωπο ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Π.Δ. εἶναι ἕνα σημεῖο ἱερό, καὶ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς εἶναι τὸ σημεῖο στὸ ὁποῖο σημειοῦται ἡ σφραγὶς τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στὴν πραγματικότητα, τὸ «τρίτο μάτι» δὲν σᾶς κάνει νὰ βλέπετε τὸ παρελθόν, τὸ παρόν, τὸ μέλλον ἢ τὰ μυστήρια τοῦ σύμπαντος, ἀλλὰ σᾶς κάνει νὰ βλέπετε μόνον ὅ,τι θέλει νὰ σᾶς δείξει ὁ πονηρός. Φανταστεῖτε ὅτι φορᾶτε μιὰ συσκευὴ τρισδιάστατης προβολῆς: νομίζετε ὅτι βλέπετε κάτι, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα βλέπετε μόνον ὅ,τι ἔχει προγραμματίσει νὰ δεῖτε ὁ κατασκευαστής. Οἱ ψυχὲς ποὺ νομίζετε ὅτι βλέπετε δὲν εἶναι ψυχὲς κεκοιμημένων ἀνθρώπων, ἀλλὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ παριστάνουν τὶς ψυχές — καὶ νὰ ξέρετε ὅτι εἶναι πολὺ καλοὶ μίμοι.
Ἂν θέλετε τὴ συμβουλή μου, ἀπαρνηθεῖτε τὴν ἐνασχόληση μὲ τὸν ἀποκρυφισμὸ καὶ ἀποκηρύξτε τὸ λεγόμενο «τρίτο μάτι» ὡς δαιμονικὴ ἀπάτη. Μᾶς συμφέρει νὰ εἰσέλθουμε στὴ αἰώνια χαρὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ σὰν τυφλοί, παρὰ νὰ καταδικαστοῦμε σὲ αἰώνια κόλαση ἔχοντας δύο, τρία ἢ περισσότερα μάτια:
«Καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμὸς σου σὲ σκανδαλίζῃ, ἔκβαλε αὐτόν· καλήτερόν σοὶ εἶναι νὰ εἰσέλθῃς μονόφθαλμος εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, παρὰ ἔχων δύο ὀφθαλμοὺς νὰ ῥιφθῇς εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός, ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν δὲν τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ δὲν σβύνεται» (Μᾶρκ. 9:47-48).
«Ἀντίχριστος».
Μινιατοῦρα (ἀρχίγραμμα Α), μὲ τὸν ἀντίχριστο καθισμένο ἐπάνω σὲ οὐράνιο τόξο καὶ περιστοιχιζόμενο ἀπὸ δύο πρόσωπα, πιθανῶς τὸν ψευδοπροφήτη καὶ τὸ θηρίο, σχηματίζοντας μιὰ βλάσφημη τριάδα. Καὶ οἱ τρεῖς φέρουν τὸ τρίτο μάτι στὸ μέτωπό τους (Εἰκονογραφημένο ἀρχίγραμμα ἀπὸ τὸ ἔργο «Omne Bonum», c.1360–c.1375, τοῦ James le Palmer, Vol. 1: f. 100v, Βρετανικὴ Βιβλιοθήκη. Royal 6 E VI).
