Ἡ πλάνη τῆς συμβουλῆς «Ἀγάπα τὸν ἑαυτό σου».

Πατὴρ Δημήτριος.

Ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες διαδίδεται μία ὀλέθρια πλάνη σὲ ὅλον τὸν κόσμο, τὴν ὁποία ἔχουν ἀσπασθεῖ δυστυχῶς καὶ πολλοὶ χριστιανοί, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ἡ πλάνη αὐτὴ παρουσιάζεται εἴτε εὐθέως, ὡς «εὐαγγέλιο τῆς ὑγείας καὶ τῆς εὐημερίας», εἴτε πλαγίως μὲ φράσεις ὅπως «ἀγάπα τὸν ἑαυτό σου» καί «ὅταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, ὁλόκληρο τὸ σύμπαν συνωμοτεῖ γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχεις», ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ψευδο-χριστιανικὲς διδασκαλίες ἀπωλείας.

Στὴν πρώτη περίπτωση, οἱ ψευδο-διδάσκαλοι κηρύττουν ὅτι, «ὁ Θεὸς θέλει ὅλα τὰ παιδιά του νὰ ἔχουν ὑγεία καὶ εὐημερία ἀπολαμβάνοντας ὅλα τὰ ἀγαθά. Εἴμαστε τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, τοῦ οὐράνιου βασιλέως, δηλαδὴ εἴμαστε πρίγκηπες, καὶ στοὺς πρίγκηπες ἁρμόζει νὰ εἶναι πάντοτε ὑγιεῖς, νὰ ἔχουν τὸν/τὴν πιὸ ὡραῖο/-αία σύζυγο, μιὰ ἄνετη ζωή, ἕνα μεγάλο σπίτι, νὰ ταξιδεύουν πάντοτε στὴν πρώτη θέση, νὰ κάνουν διακοπὲς διαμένοντας στὴν βασιλικὴ σουΐτα, διότι μὲ ὅλα αὐτὰ δοξάζουν τὸν Θεό». Μάλιστα, οἱ ψευδο-διδάσκαλοι αὐτοὶ μέμφονται τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς ἀσθενεῖς, λέγοντας ὅτι δὲν ἔχουν ἀρκετὴ πίστη, γι’ αὐτὸ καὶ τιμωροῦνται μὲ ἔνδεια καὶ ἀσθένεια! Ἡ ψευδο-διδασκαλία αὐτὴ δὲν εἶναι βέβαια τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς εἶπε, «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ»[1] καί, «ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται»[2], ἀλλὰ εἶναι ἡ παρουσίαση τοῦ «ἀμερικανικοῦ ὀνείρου» μὲ μιὰ ψευδο-χριστιανικὴ ἐπικάλυψη.

Ἡ δεύτερη περίπτωση εἶναι καὶ ἡ πλέον ἐπικίνδυνη, διότι δὲν διδάσκεται μὲ τρόπο ἐπιθετικό, ὅπως ἡ πρώτη, ἀλλὰ πλασάρεται ὡς «ἀγαπολογία», καταδεικνύοντας τὴν ἔκταση τῆς ἀποδοχῆς ποὺ ἔχουν στὴ σημερινὴ κοινωνία οἱ πλάνες ποὺ ἐξάπλωσαν ὁ Φρόϋντ, ὁ Φρόμ, καὶ τὰ διάφορα ἄθεα κοινωνικὰ κινήματα τοῦ β΄ ἡμίσεως τοῦ 20οῦ αἰ. Λένε λοιπὸν οἱ ὁπαδοὶ τῆς ἀγαπολογίας: «Ἀγάπα τὸν ἑαυτό σου, διότι ἔχεις ἀξία! Ἂν δὲν ἀγαπᾷς τὸν ἑαυτό σου, πῶς θ’ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου; Αὐτὸ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο! Ἀκολούθησε αὐτὸ ποὺ θέλει ἡ καρδιά σου! Πίστεψε στὸν ἑαυτό σου! Ἅρπαξε κάθε εὐκαιρία γιὰ κέρδος καὶ εὐδαιμονία! Κάνε λάθη!»

Ἂς μὴν ἔχει κανένας μας αὐταπάτες. Ἡ φράση, «Ἀγάπα τὸν ἑαυτό σου», δὲν εἶναι χριστιανική. Εἶναι ἀντιχριστιανική. Δὲν ἔχουμε λάβει ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἐντολὴ ἀγάπης τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἀποτελεῖ πλάνη νὰ λέει κάποιος ὅτι προκειμένου ν’ ἀγαπήσει τὸν πλησίον του «ὡς ἑαυτόν», πρέπει πρῶτα νὰ ἀγαπήσει τὸν ἑαυτό του.

Ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, τὴν ὁποία λάβαμε ἀπὸ τὸν Κύριο, εἶναι διττὴ καὶ ὄχι τριπλή: «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. Αὕτη πρώτη ἐντολή. Καὶ δευτέρα ὁμοίᾳ, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι»[3].

Ὅπως βλέπουμε, ἡ προϋπόθεση ἀλλὰ καὶ ἡ ἔμπρακτη ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ πλησίον μας δὲν εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας, μὲ ὅλη τὴν ψυχή μας, μὲ ὅλη τὴ διάνοιά μας. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ ἡ φιλαυτία, καταδικάζεται ὡς ἀνοησία ἀλλὰ καὶ ὡς ἀπιστία ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ πλούσιος τῆς σχετικῆς Παραβολῆς, ὁ ὁποῖος ἔλεγε στὸν ἑαυτό του, «καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου»[4], χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς ἄφρων, ὡς ἀνόητος: «Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»[5].

Ἐπίσης, δὲν ἔχουμε λάβει ἐντολή «νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν καρδιά μας», ὅπως λένε ὅλοι οἱ πλανεμένοι, ἀλλὰ νὰ ἀκολουθοῦμε τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Γιατί νὰ μὴν ἀκολουθοῦμε τὴν καρδιά μας; Διότι ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι καθαρή: «Ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι»[6]. Ἐξ ἄλλου, ἡ ἐντολὴ ποὺ ἔχουμε λάβει σχετικὰ μὲ τὸν ἑαυτό μας, δὲν εἶναι «νὰ τὸν ἀγαπᾶμε», ἀλλὰ νὰ τὸν ἀπαρνηθοῦμε: «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι»[7].

Ἔτσι, καταλαβαίνουμε τὴν πλάνη ποὺ περιέχεται στὴν φαινομενικῶς ἀθῷα φράση, «νὰ πιστεύεις στὸν ἑαυτό σου», διότι στὴν πραγματικότητα ἔχουμε λάβει μιὰ ἐντελῶς διαφορετικὴ ἐντολή: «Πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου»[8]. Ὅπως ἐπίσης δὲν ἔχουμε λάβει ἐντολὴ «νὰ κάνουμε λάθη, διότι μέσα ἀπὸ τὰ λάθη μας μαθαίνουμε κι ἐξελίσσεται ἡ προσωπικότητά μας», ἀλλὰ τὴν ἐντολή: «Ἅγιοι γένεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι»[9].

Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ ψευδο-εὐαγγελίου «τῆς ὑγείας καὶ τῆς εὐημερίας», τὰ ἀποτελέσματα τῆς πλάνης τῆς «ἀγάπης τοῦ ἑαυτοῦ μας», τὰ βλέπουμε παντοῦ γύρω μας: Φιλαργυρία, ἀλαζονεία, ὑπερηφάνεια, βλασφημία, ἀπείθεια τῶν τέκνων πρὸς τοὺς γονεῖς, ἀχαριστία, ἀδικία, σκληρότητα, ἀδιαλλαξία, συκοφαντία, ἀσυγκράτητα πάθη, ἀγριότητες, ἀποδοκιμασία κάθε ἀγαθοῦ πράγματος, προδοσία, προπέτεια, πνευματικὴ τυφλότητα, ἀγάπη τῆς ἡδονῆς ἀντὶ γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, εὐλάβεια μόνον κατ’ ὄνομα. Ἡ ἐντολή, «ἀγάπα τὸν ἑαυτό σου», ὅπως καὶ ἡ ἐντολή, «ἀκολούθησε τὴν καρδιά σου», διδάσκεται ἀπὸ δόλιους ἀνθρώπους, ποὺ σαγηνεύουν γυναικούλες φορτωμένες μὲ πλῆθος ἁμαρτιῶν καὶ ἀγόμενες ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες τῆς καρδιᾶς τους, γυναικούλες πάντοτε περίεργες γιὰ νὰ μάθουν κάτι, ἀλλὰ ποτὲ δὲν καταφέρνουν ἐξ αἰτίας τῶν παθῶν τους νὰ ἔλθουν σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας, σὲ ἐπίγνωση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς προειδοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. Καὶ τούτους ἀποτρέπου. Ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα»[10].

[1] Ματθ. 8:20. [2] 2Κορ. 12:9. [3] Μᾶρκ. 12:29-31. [4] Λουκ. 12:19. [5] Λουκ. 12:20-21. [6] Ματθ. 15:19. [7] Ματθ. 16:24. [8] Πράξ. 16:31. [9] 1Πέτ. 1:16. [10] 2Τιμ. 3:1-7.